ایرج راد در خصوص مجموعه تلویزیونی «مدارصفردرجه» با آی‌فیلم به گفت‌وگو پرداخت.
به گزارش آی‌فیلم، ايرج راد، يکی از بازيگران نام آشنا و محبوب تئاتر و تلويزيون کشورمان است که در دهه 60 با ايفای نقش ناصرالدين شاه در مجموعه تلويزيونی «اميرکبير» به اوج محبوبيت و شهرت خود رسيد.
وی که معمولاً در آثار ماندگار نمايشی و با کارگردانان شاخص تئاتر و تلويزيون فعاليت دارد، توانسته است محبوبیت خوبی بین اقشار مختلف جامعه به دست بیارد.
می‌توان یکی از نقش‌های متفاوت این هنرمند را نقش «همايون پناه» در مجموعه تلويزيونی «مدار صفردرجه» به کارگردانی حسن فتحی دانست که به خوبی توانست آن را ایفا کند.
به بهانه بازپخش مجموعه تلویزیونی «مدار صفر درجه» با این هنرمند به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید:
آقای راد سریال «مدار صفر درجه» این روزها از شبکه آی‌فیلم در حال پخش است و استقبال خوبی از این سریال شده است. شما یکی از نقش‌های حساس و نسبتا پیچیده را برعهده داشتید.کمی از نقش «همایون پناه» برای ما بگویید.
بله. من در ارتباط با این نقش باید بگم که این نقش یک نقش کاملا پیچیده‌ای بود که این شخصیت در سریال «مدارصفردرجه» یک شخصیت دیپلماتیک است و در سفارت فرانسه فعالیت می‌کند و در واقع سفیر ایران است و در قسمتی ازسریال همایون پناه پاسپورت‌های جعلی درست می‌کند که نشاندهنده شخصیت سیاه این نقش است اما بخش دیگری در همان قسمت نشان می‌دهد که بعد انسانی در این شخصیت وجود دارد و بخش انسان خوب این شخصیت را هم می‌توان دید.
و باید بگویم وقتی به تحلیل شخصیت و درون مایه شخصیت همایون پناه پرداختم و به اصطلاح کنکاش کردم این شخصیت را، دیدم که شخصیت من در واقع یک شخصیت خاکستری در این سریال است.
شما در آن زمان با چند بازیگر با زبان‌های مختلف بازی کردید، به نظرتون این کار کار سختی نبود؟
به نظر من، فهم اینکه یک بازیگر چقدر دارد درست بازی می‌کند و نزدیک به انتظاری که از نقش دارد، دارد بازی می‌کند به اینکه با یک گروه چند زبانه بازی می‌کند ربطی ندارد و در نحوه کار آن بازیگر تاثیری نخواهد داشت اما طبیعتا کار را مشکل می‌کرد و اصلا تفاوت و خوب بودن این سریال به این دلیل است که از ملیت‌های مختلف در این سریال وجود داشتند.
شما در تئاتر بیشتر از سینما و تلویزیون حضور دارید، فضای تئاتر را چطور می‌بینید و حال تئاتر چطور است؟
حال تئاتر بد نیست. نمایشنامه‌هایی که ما از گذشته داشتیم از نظر محتوا بسیار غنی است اما اگر بخواهیم دراجرا نیز همین کار را بکنیم، در واقع کار چندان قوی نکردیم چون بزرگانی در گذشته بودند که توانمندی هایی داشتند که این کارها را در گذشته انجام دادند و باید دید تغییرات باید چگونه شود تا به خدمت تئاتر در بیاید و برخی از نویسندگان نمایشنامه را می‌نویسند اما متاسفانه سبک و سیاق غربی دارد و بر اساس نمایش‌های آیینی و سنتی ما نوشته نمی‌شود. که باید کارگاه‌های مختلف تشکیل شود که آموزش داده شود و در واقع ما نمایشنامه نویسانی داشتیم که دارای جایگاه ویژه ای بودند اما متاسفانه سبکشان ادامه پیدا نکرد و اکنون یک فاصله‌ای بین نسل گذشته و جوان تئاتر افتاده است و این فاصله به ما لطمه زد.
همچنین ما در کشور تقریبا گروه های تئاتری نداریم و تئاتر بدون گروه معنا ندارد چون گروه بعد از یک مدت شناخته می‌شود و نگاهش، نوع کارش را تماشاگر می‌شناسد و وقتی تماشاگر جذب گرو‌ه‌های مختلف تئاتری شد، آن گروه تاثیرات خود را که می‌تواند فرهنگی و هنری باشد روی تماشاگرمی‌‌گذارد و این تاثیر گذاری باعث می‌شود که خود هنرمند هم کار خود را ارتقا دهد.
باید بگویم که، یک مقاله‌ای جمع آوری شد به عنوان وضعیت موجود تئاتر ایران و نیازمندی‌های تئاتر ایران که به مسئولین مربوطه این مقاله ارائه شد که شنیدم این مقاله به مجلس رفته است که این می‌تواند شروع خوبی برای بهتر شدن اوضاع تئاتر کشور شود.
ما چند وقتی است که شما رو در تلویزیون و سینما کمتر می‌بینیم.علت این غیبت چیست؟
ببینید من در این مدت درگیری‌ها و گرفتاری‌های که در خصوص خانه تئاتر داشتم که این باعث شد کمتر در تلویزون بیایم و اما نکته دیگر این است که کارها آنچنان که باید خوب نبودند و در واقع کارهای پیشنهادی چنگی به دل نمی‌زند و من این مدت به خاطر کم کاری‌ام باعث شد که توقع‌ام نسبت به کارهای تصویری بالا رفته است ولی کیفیت کارها پایین آمده است و الان تعداد شبکه‌‌‌ها گسترده شده است و امکانات زیاد شده است و این‌ها خود باعث سرعت کار می‌شود اما نه به این صورت که فقط سرعت مدنظر باشد و این‌ها باعث شد که من از تلویزیون فاصله بگیرم وآن ارتباطی که کارها باید با تماشگر برقرار کند، وجود نداشت و اکثر کارها به همین شکل پیش رفته است اما باید بگویم که کارهایی ساخته شده است که خود من هرچقدرهم گرفتاری و مشغله داشتم قبول کردم زیرا خود کار خوب بود.
و باید بگویم که کارهایی که جوانان امروز از ماهواره یا شبکه‌های اجتماعی می‌بینند ، کارهای خوبی نیست اما ظاهرفریب است و فقط ظاهر جذابی دارد اما از نظر موضوع و مسائل فرهنگی بسیار پایین است و به نظر من خجالت‌آور است، ولی فقط جذابیت‌های بصری دارد متاسفانه و ما باید زمینه‌هایی را فراهم کنید که گرایش مردم بیشتر به کارهای تصویری خودمان باشد که ما درونمایه‌های زیبا و فوق العاده‌ای داریم و در واقع حرفی برای گفتن داریم.
الان مشغول چه کاری هستید؟
بعد از 43 سال به من یک تئاتری به نام نمایش بنگاه تئاترال پیشنهاد شد که من بعد از پیشنهاد با خودم فکر کردم که آیا این نمایش بعد از این مدت حرفی برای گفتن دارد یا نه؟ طبیعتا من دوباره نمایش رو خوندم و دیدم خیلی دور نیست و مفاهمیمی که درون نمایشنامه وجود دارد، دیدم می‌تونه با تماشگر ارتباط برقرار کنه و من تعداد کارهایی که با هادی مرزبان انجام دادم کم نیست.
مسئولیت در خانه تئاتر چطور بود؟
من مسئول نبودم و خانه تئاتر یک NGO است و ما بیشتر در خانه تئاتر فعالیت صنفی می‌کنیم و من بیشتر تلاشم این است که کارهای خانه تئاتر را کمتر کنم و وقت خود را بیشتر برای نمایش و روی صحنه بگذرانم.
